UMAR Eki atıb tütünün bir etiwçü Umar,
senñe büğün kanmı cawğandı?
Kerek bolsa, kanatlıça cetiwçü,
Tulparlanı biri kayda kalğandı?
Karaçaynı saklar üçün ol büğün,
Canın berdi çawullağa soylanıb,
İzleyik biz ajdağannı ölüsün,
Anı dertin alırğa deb oylanıb. Üsündemedi anı kara camçısı,
Çırmaldımı oğese ol atına,
Kayda tamdı kanını art tamçısı,
Ayşatçığı barmadımı katına?
Akcal atıñ küçlü tukum esnedi,
Açı kişneb «Bolur boldu» degendi,
Esin cıyıb tüz közüñe karadı,
Kobareñ deb da biraz maradı.
Koy sürüwge kazak börü kirgenley,
Saw askerni kırdıñ, tüznü tolturduñ,
Karab artın entda kalın körgenley,
Atarğa deb betcanıña olturduñ.
Sıncır çıkdı seni barır coluña,
Caw içinde kesiñ cañız kalğansa,
Bir suwuk oq üzgen edi koluñu,
Şkoğuñu sol koluña alğansa.
Cigitligiñ sanlarıña siññendi,
Başlığınğı sen koluña çulğandıñ,
Tulpar kibik taş başına miñenley,
Kılıçıñı cawla taba bulğadıñ.
Kılıçıñı sen uzatdıñ cawlağa
«Kelgiz - deb, biraz oynab kaytırsız!».
Sen osiyat etdiñ miyik tawlağa:
«Ayşatıma ahır salam aytırsız».
Köküregiñ şıbılaça caşnaydı,
Söleşirge tılmaçlığıñ cetmedi.
Koluñ bla sen körgüzüb başladıñ,
Aytır sözüñ tamağıñdan ketmedi.
Kurç sanlada begigen ol temir can
Terk çıkmaydı bıllay tulpar caşladan,
Ötkür sandan çartlab çığad issi kan,
Teşib, ötüb keted katı taşladan.
Kobarıñdan atıñ umut üzgendi.
Sen uzathan kan bushulnu kabhanla,
Kuwğun etib Ayşatıña cüzgendi,
Hasawkadan belünmeyin çabhanlay.
Caş sanlanı kan şorqala cuwğaned
, Wulanıb ol şkoğuna kathanlay,
Kerek bolub bıllay künñe tuwganed,
Kobmaz cuknu anı basdı cathanlay.
Kanı kathan bushullanı barısın
Can berginçi Ayşat cetib calağand,
Aytadmaya sizge andan arısın,
Taş da, taw da - seyirsinib karağand.
Bir açsaña a, ariw bala kö'züñü,
Aladan men cañız karab toymazma,
Aytsañ a sen cañız ahır sözüñü,
Hazırma men, seni kanıñı koymazma.
Acal katış bu sözlege bölünüb,
Kandan tolğan kirpiklerin açhandı.
Duğum közlü gincileri körünüb,
Ayşatını can tamırı çançhandı.
Bek taralıb kö'zü aña kathanlay,
Culduzlanı carıklığı tas boldu,
AYşatı da birgesine cathanlay.
Künnü betin bulut basıb, çare boldu.
Ayştıñı kamişleça kolları,
Señe uzalıb karışıb kalırla
Ters bolsa da şeriyatnı colları
Ekigizni bir kabırğa salırla.
Ayşat, neçik uzak etdiñ bolcalnı,
Oylaşmadıñ bu künlege kallığıñı.
Bilmeymediñ cigitlege acalnı.
Bıllay cerde cetib canın allığın.
Karaçaynı kara kadaw taşları,
Büğün ala, tuz gırtlaça, erirle.
Can bergenin körüb cigit caşları
Mıdah bolub ahır sadam berirle.
Sağışladan başı tuban tawladan
Şorka-şorka cılamukla ağarla,
Artıklıkğa başçı bolğan cawla da.
Mıçımayın kereklermn tabarla.
Ol tulparnı cawula awub körgenley,
Artık da ullu kuwanç kurdula.
Canı çığıb kobalmazın bilgenley,
Kezlerine eyuñüleni urdula.
Seni va etiñden ala bir da toymalla.
Açı-açı kıçırayed birleri:
«Ol kim edi?» Tanırğa da koymalla,
Közleriñi kan katışhan terleri.
Cara kolnu sen uzatdıñ tawlağa,
Ata curtuñ ullu teren özeiñe,
Tiş kıshança, seni öltürgen cawğa:
«Cıyh-ansız, - deb, - bizni takır gözeñe»
Men bir tülme cigitleni artları,
Entda sizden köb cigitle kalırla,
Tawusulğunçu tulparlanı artları
Ala sizge köb açıwla salırla.
Abıçarla, inaralla - kanlıla,
Keçilirmi bügün etgen işigiz,
Tulparladan tuwarla mazallıla,
Ol kün tüşer sizni kaban tişigiz!»
Seni haparıñı koymay ma bılay,
Kim aytalır ol kün işni bolğanın,
Kara kaşlı asırı keñ mañılay,
Altmış altı korğaşından tolğanın.
Sen carlını cazıksınıb terekle,
Kımıldayla kalmay barı tilleşib,
Açıwlanıb şuwldağan çegetle,
Ma bu cırnı cırladıla birleşib.
Senden akğan bu issi kan tamçıla,
Cılatırla barıb tamgan cerlerin,
Nögerleriñ kiyib kara camçıla
Kabırıñda sürterle kan terlerin
